1. Kanak-kanak suka membaca, tak kira kanak-kanak di NZ atau di N9. Membaca spt juga bermain, memupuk imaginasi mereka.
2. Di sekolah kanak-kanak ‘dipaksa’ membaca dgn buku teks yang tebal dan detail serta banyak pulak tu. Kemudian mereka diberikan gred jika berjaya dalam ujian.
3. Ketika ini keseronokan membaca telah bertukar menjadi satu beban, dan dgn menyelesaikan beban tersebut mereka mendapat 'hadiah' dalam bentuk gred.
4. Kanak-kanak tanpa disedari orang dewasa, telah menjadikan bacaan sebagai satu paksaan utk mendapat pujian dan gred terbaik. Org dewasa disini lansung tak kisah psikologi anak-anak..
5. Maka murid yang 'slow' akan merasakan pembacaan adalah satu penyiksaan – mereka dihukum dgn gred yang rendah... dan kegagalan. Nafi macamanapun.. inilah yg proses yg berlaku.
6. Sains dan Maths adalah kehidupan. Kedua-duanya boleh sahaja disampaikan dengan santai dan murid membaca dgn seronok utk memenuhi curiousity mereka. Tetapi bila mereka dihadapkan dengan buku teks, semuanya menjadi payah. Minat membaca, meneroka dan apa sahaja menjadi tumpul.
7. Percayalah, sebaik sahaja abis peperiksaan, buku teks akan disimpan kerana nilainya hanya untuk peperiksaan. Percayalah, sebaik sahaja graduation, mereka dah tidak membaca lagi. Mereka terlepas dari satu siksaan. Kalau mereka guru, kebanyakkan akan cenderung membaca bahan utk pengajaran sahaja..
not more not less..
8. Mereka juga malas dah nk masuk kolej-kolej komuniti.. IKBN.. dll yg setara.. semuanya kerana trauma berada di sekolah.. dgn cognitive tension yg tinggi...
9. Atas alasan inilah juga negara maju TIADA BUKU TEKS disekolah. Mereka membaca secara santai dari pelbagai sumber seperti ensaiklopedia, utk curiousity sambil berbincang dengan guru disekolah. Mereka ditaksir dgn pemahaman dan diberikan galakan, bukan gred. Mereka tiada peperiksaan kebangsaan sehingga berusia 15 tahun....
10. Lalu... sistem di sini gagal utk memupuk budaya membaca ketika tiada imbuhan gred atau tiada keterpaksaan yang memaksakan..
Penat juga menulis pasal buku teks ni…spt tiada yang pernah dapat memahaminya…
OT
No comments:
Post a Comment